حسینعلی بهاء جل جلاله!

    همانطور که همه ما مسلمانان نسبت به خداوند متعال عرض می کنیم خداوند جل جلاله چنین فرموده است و با این تعبیر از خدای بزرگ و منان با عظمت نام می بریم، نویسندگان و مؤلفین بهائی نیزهمین تعابیر را برای میرزا حسینعلی نوری مازندرانی بکار برده، حتی بیش از آن از او به خداوندی یاد می کنند!

    بهائیان آنچنان قدر و منزلت میرزا حسینعلی نوری را بالا برده و می برند که از وی تعبیر می کنند: جمال قدم جل جلاله، جل ذکره، جل کبریائه، قوله تعالی و عزوجلّ. همچنانکه عبدالحمید اشراق خاری در کتاب قاموس ایقان جلد 1 صفحه 298 سطر 18 می نویسد: « جمال قدم (حسینعلی) جل جلاله در کتاب ایقان خاتم النبیین را به اصرح بیان تفسیر و توجیه فرموده اند...».

     اشراق خاوری همچنین در کتاب قاموس ایقان جلد 1 صفحه 203 سطر 10 می نویسد: «از جمال قدم جل جلاله سؤال کرده و لوح مفصلی در این موضوع از قلم مبارک نازل شده و بیان فرموده اند که...».

    حمید واعظی از نویسندگان فرقه ضاله بهائیت در کتاب قاموس مختصر ایقان که تلخیص شده چهار جلد کتاب قاموس ایقان عبدالحمید اشراق خاوری می باشد، در صفحه 203 سطر 19 می نویسد: «این آیه مبارکه (و لکن الله یفعل کما هم یعملون) از قلم و لسان جمال قدم جل جلاله جاری شده و خلاصه مفهوم آن این است که...».

    سید عباس علوی از مبلغین این فرقه گمراه (استاد خانم عهدیه محمد حسینی که به تازگی به دین اسلام مشرف شد) در کتاب بیان حقائق صفحه 383 سطر 10 نیز همین تعابیری که مسلمانان در مورد خداوند تبارک و تعالی بکار می برند، را بیان کرده می نویسد: «علاوه بر بیانات صریحه واضحه حضرت بهاءالله جل ذکره هم به کلی مغایر و مباین است. هنگامی که حضرت بهاءالله جل ذکره بفرماید: قوله عز اسمه...».

    اگر تعجب نمی کنید باید بگوئیم میرزا حسینعلی نوری مدعی است که وی همه مردم را از خاک آفریده است! همچنانکه عنایت الله سهراب در کتاب حیات بهائی صفحه 160 سطر 16 از قول میرزا حسینعلی مازندرانی نقل می کند که وی گفته است: «خلقناکم من تراب واحد». حسینعلی نوری همچنین دستور می دهد که پیروانش در وقت عبادت رو به قبر او بایستند و نماز بخوانند(1) وی همینطور ادعای گزافی کرده که خدائی جز من نیست.(2)

     اما مسلمانان به هنگام عبادت دلهایشان متوجه خدائی است که دیده نمی شود (قال لن ترانی(3). برتر از خیال و وهم و قیاس است (و سبحان ربک رب العزة عما یصفون(4) و همیشه و در همه جا با انسان است (و هو معکم این ما کنتم(5)

برای دیدن کتب قاموس ایقان، قاموس مختصر ایقان، حیات بهائی و بیان حقائق روی ادامه مطلب کلیک کنید.

                                   شیخ عبدالرحمن صوفی

    عبدالحسین آیتی تفتی یزدی از مبلغ بهائی بود که عبدالبهاء بواسطه تبلیغ مداوم و مسافرت های پی در پی به او لقب آواره داده است، زیرا وی برای تبلیغ آئین من درآوردی بهویت همیشه از این شهر به شهر دیگر در رفت و آمد بود. آواره در زمان حیات رهبر دوم فرقه ضاله بهائیت یعنی عبدالبهاء و به دستور و زیر نظر مستقیم وی کتابی را در مورد تاریخ بابی و بهائی به رشته تحریر در آورده که مورد عنایت ویژه عبدالبهاء نیز قرار گرفت.

    آواره بعد از 20 سال بهائی بودن، وقتی از این فرقه جدا شد، نامش را به آیتی تغییر داده تا آیت و نشانه ای برای دیگر بهائیان جاهل و گمراه باشد، وی کتابی در رد این فرقه دست ساز نوشته به نام کشف الحیل و در آن به پرده برداری و افشای دورن تشکیلات این فرقه پرداخته و در 3 جلد این کتاب را تحریر نموده که مورد توجه تعدادی از افراد این فرقه قرار گرفته و باعث تنبه، بیداری و بیزاری آنان از این فرقه دست ساخته روس و انگلیس شده است.

    عبدالحسین آیتی در کتاب الکواکب الدریه فی مآثرالبهائیه جلد 1 صفحه 343 سطر 22 در مورد تحصیلات میرزا حسینعلی نوری پیامبر خود خوانده بهائیان و سواد خواندن و نوشتن وی می نویسد: «آن حضرت (حسینعلی) جواب کتبی به خط خویش به او عنایت فرموده پس از چند روز آن تقریر و تحریر به دست شیخ عبدالرحمن رسید و چندان شیفته آن خط و عنوان شد که صریحاً نزد تلامذه اظهار داشت که تمام عرفای اولین و آخرین به پایه و دانش این درویش محمد ایرانی نمی رسند».

    قابل توجه است که بعد از تبعید پیروان علی محمد باب به بغداد، میرزا حسینعلی مازندرانی تابع برادرش میرزا یحیی صبح ازل بعنوان جاشین باب بود تا جائی که بر اثر دسیسه و مخالفت میرزا حسینعلی با برادرش، وی از بغداد فرار نموده و در کوههای سلیمانیه عراق روز گار می گذرانید و در همانجا بود که وی خود را به دروغ بنام درویش محمد ایرانی مشهور ساخت.

    کاربران گرامی مستحضرند که پدر میرزا حسینعلی نوری یعنی میرزا بزرگ نوری در دربار فتحعلی شاه قاجار سمت منشی گری داشت و به گواهی تاریخ فرقه ضاله، وی از خط خوبی نیز برخوردار بود و حسینعلی همانند دیگر برادران و خواهرانش در مکتب خانه سواد خواندن و نوشتن را آموخته و از پدر نیز خط خوب را به ارث برده بود که به اعتراف عبدالحسین آواره و دیگر بهائیان، میرزا حسینعلی نوری مازندرانی سواد خواندن و نوشتن را داشت چرا که وی از تحصیلات خوبی نیز برخوردار بود.

عبدالحسین تفتی آواره (آیتی) با لباس عربی در مصر

برای دیدن کتاب الکواکب الدریه روی ادامه مطلب کلیک کنید.