آیا بهائیت دین است؟

با توجه به آنچه که اندیشمندان و نویسندگانی مانند مارگارت تالر سینگر در مورد فرقه ها بیان نموده اند، معلوم شد که بهائیت تنها فرقه ای بیش نیست. زیرا ویژگی هائی که برای فرقه ها بیان کرده اند، دقیقاً بر این گروه نیز صادق است. از جمله این ویژگی ها که در قسمت اول گفته شد، این است که فرقه در هر جامعه ای، مخالف با مذهب رسمی آن جامعه می باشد.

ویژگی دوم فرقه ها این است که اعضای آن تحمل همزیستی با دیگران را ندارند.  اگر چنانچه شعار وحدت عالم انسانی هم سر می دهند، و این شعارشان گوش فلک را کر کرده باشد، فقط یک تاکتیک و ترفند رهبران فرقه است جهت فریب عوام الناس و انسان های ساده دل و کم اطلاع از مبانی دینی خود.

ویژگی دیگری که برای فرقه ها برشمرده اند این است که فرقه ها به هیچ وجه حاضر به نقد اندیشه های خودش نیستند و در مقابل کسانی که آنان و اندیشه آنان را به نقد می کشند، موضع گیری حساسی به خرج داده، خواندن و مطالعه کتب ردیه را بر پیروان خود مطلقا ممنوع می کنند. همچنانکه مهناز رئوفی از مستبصرین و متبریان از این فرقه در این زمینه می گوید:

علی محمد شیرازی مدعی بابیت و مهدویت نیز در کتاب بیان فارسی به پیروان خویش دستور داده کسی حق ندارد کتابی غیر از بیان را بخواند و تدریس نماید! همچنانکه در صفحه 130 بیان فارسی آمده است: «لا يجوز التدريس فی كتب غير البیان إلا إذا انشئ فيه مما يتعلق بعلم ألکلام و إن ما اخترعَ منَ المنطق والاصول و غيرهما لَم يؤذن لاحد من المؤمنين» تدريس هيچ كتابی جز كتاب بيان جایز نیست و همچنین آنچه در پيوند با علم كلام پديد آمده و به هيچیک از مؤمنین (بابیان) اجازه داده نشده تا علم منطق و اصول و دانش های ديگر را كه بوجود آمده تدريس نمایند!

علی محمد باب همچنین علمای اسلام را تهدید می کند که خدا بعد از نزول کتاب بیان تدریس غیر بیان را حرام نموده و آنها فقط باید کتاب بیان را به مردم آموزش دهند! چنانکه در صفحه 46 کتاب أحسن القصص می نویسد: «یا معشر العلماء ان الله قد حرم علیکم بعد هذا الکتاب التدریس فی غیره علموا الناس احکام الکتاب و اعرضوا عن الباطل الکتب المخبثة فیکم».

ویژگی چهارم فرقه ها این است که رهبران فرقه ها افرادی خشن و سرکوبگر هستند و مانند گروه داعش عمل می کنند. همچنانکه عبدالبهاء پیشوای دوم فرقه بهائیت در مورد آئین بابی که توسط علی محمد شیرازی (باب) ارائه شده می گوید: صراحت و منطوق بیان که علی محمد باب آورده قتل و غارت و آتش زدن کتاب ها و تخریب بقاع متبرکه و قتل عام عموم مردم بود مگر کسانی که بابی باشند! عبدالبهاء در صفحه 266 از جلد دوم کتاب مکاتیب می نویسد: «در یوم ظهور حضرت أعلی (باب) منطوق بیان ضرب أعناق و حرق کتب و اوراق و هدم بقاع و قتل عام إلا من آمن و صدق بود».