نهم ربیع یا پنجم جمادی؟

فرقه بهائیت معتقد است امام حسن عسکری علیه السّلام بعنوان امام یازدهم شیعیان صاحب فرزند نشد، تا بعنوان امام دوازدهم و مهدی موعود وجود خارجی داشته باشد. در حالی که در کتب أربعه و منابع روائی شیعه و اهل تسنن به تواتر وجود حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و تولّد او به اثبات رسیده است.

میرزا حسینعلی نوری مؤسس فرقه بهائیت وجود امام دوازدهم حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را امری موهوم و خیالی دانسته و در کتاب اقتدارات صفحه 224 در این مورد می نویسد: «مشاهده کنید هزار سال او أزید جمیع فرق اثنی عشریه نفس موهومی را که اصلاً موجود نبوده مع عیال و اطفال موهومه در مدائن موهومه محل معین نمودند… ألا انهم من عبدة الاوهام».

در حالی که تولد امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و وجود نازنین امام عصر در کتاب هائی که زمان ائمه اطهار علیهم السلام نوشته شده به آن پرداخته اند مانند مرحوم کلینی متوفی 329 قمری در کتاب أصول کافی جلد 2 صفحه 449 باب الحجة در مورد تولد حضرت می نویسد: «ولد علیه السلام للنصف من شعبان سنة خمس و خمسین و مأتین… وُلِدَ لَهُ وَلَدٌ سَمّاهُ «م ح م د» سنة ست و خمسین و مأتین».

در احادیث فراوانی نیز در مورد امام زمان عجل الله تعالی فرجه مطلب نقل شده است. مثلاً در ۳۸۹ حدیث آمده که مهدی (عج) از اهلبیت پیامبر (ص) است. در ۲۱۴ حدیث آمده که او از فررندان امام علی (ع) است. در ۱۹۲ حدیث آمده که او از فرزندان فاطمه (س) است. در ۱۴۸ حدیث آمده که او نهمین فرزند حسین (ع) است. در ۱۴۶ حدیث آمده که او فرزند امام عسکری (ع) است. در ۱۳۶ حدیث آمده که او دوازدهمین امام شیعیان است.

در ۲۱۴ حدیث سخن از ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه آمده است. در ۳۱۸ حدیث آمده که او عمری طولانی دارد. در ۹۱ حدیث آمده که غیبت او طول خواهد کشید. در ۲۷ حدیث آمده که هنگام ظهور او اسلام جهانگیر خواهد شد. در ۱۳۲ حدیث آمده که هنگام ظهور او زمین پر از عدل و داد خواهد شد.

با مراجعه به این کتب مانند کتاب “منتخب الأثر فی الامام الثانی عشر” تألیف حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی در می یابیم که اعتقاد بهائیان از أساس اشتباه است، چرا که تمام شیعیان با استعانت به روایات متواتر از معصومین علیهم السّلام معتقدند: امام حسن عسکری علیه السّلام در نیمه شعبان ۲۵۵ هجری صاحب فرزندی شد که نامش را همنام جدش “محمّد” نامگذاری کرد.

میرزا حسینعلی مازندرانی در حالی وجود امام زمان (عج) را توهم دانسته و علی محمد شیرازی مدعی بابیت، قائمیت، نبوت و الوهیت را مهدی موعود اسلام می داند که طبق احادیث اهلبیت علیهم السّلام علی محمد شیرازی نه عمری طولانی داشت، نه این که غیبت داشت که طولانی باشد. نه حکومتی تشکیل داد تا اسلام جهانگیر شود. وی حتی نتوانست به اصلاح امور شهر خودش بپردازد چه رسد به اصلاح امور جهان تا زمین را پر از عدل و داد نماید.

علاوه بر اینکه مشخصات علی محمد شیرازی با مشخصاتی که برای حضرت مهدی (عج) بیان شده تطبیق نمی کند. زیرا تمام کتب تاریخی فرقه بهائیت مانند تلخیص تاریخ نبیل زرندی از اشراق خاوری صص ۴۳ و ۴۹، قرن بدیع از شوقی ربّانی ص ۴۳، عهد أعلی از أبوالقاسم أفنان ص ۶۲، حضرت نقطه اولی از محمد علی فیضی ص ۱۲۰، تاریخ ظهور الحق از فاضل مازندرانی جلد دوم ص ۳۳ و مقاله شخصی سیاح از عبدالبهاء ص ۲ آمده که علی محمد شیرازی در روز اول محرم سال ۱۲۳۵ قمری در شیراز متولد شد. نام پدرش محمد رضا بود که در شیراز شغل بزازی داشت و مادرش فاطمه بیگم نام داشت.

تمام مورخین و مولفین بهائی در کتاب های خود حتی در عصر و زمان ما در سایت ها و پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی با صراحت نوشته اند که علی محمد شیرازی در شب ۵ جمادی الأولی سال ۱۲۶۰ هجری در خانه خود در شیراز نزد “ملّاحسین بشروئی” که از شاگردان سید کاظم رشتی بود، ادّعا کرد که من جانشین امام زمان و باب امام موعود هستم.

در صورتی که شهادت “امام حسن عسکری علیه السّلام” به اتفاق شیعیان در روز جمعه هشتم ربیع الأوّل سال ۲۶۰ هجری قمری اتفاق افتاد، علی القاعده باید علی محمّد شیرازی روز نهم ربیع الأوّل همان سال ۲۶۰ هجری (نه ۱۲۶۰ هجری) اظهار أمر می کرد؟

پیروان فرقه بهائی این هزار سال فاصله بین شهادت امام عسکری علیه السلام تا اظهار امر علی محمد شیرازی در شیراز را چه پاسخی دارند؟ هنوز از طرف رهبران بهائی و تشکیلات بهائیت جوابی برای این سوال داده نشده است.

اگر قبول کنیم و بپذیریم که هزار سال بعد از شهادت امام عسکری علیه السّلام، علی محمد شیرازی همان مهدی موعودی باشد که ظهور نموده است، مطابق تمام روایات معصومین علیهم السلام حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف در مکه و کنار کعبه ظهور می فرمایند، نه در ایران و شهر شیراز.

اگر باز هم قبول کنیم و بپذیریم که علی محمد شیرازی فرزند میرزا رضا بزاز و فاطممه بیگم همان مهدی موعود شیعیان است، باید روز نهم ربیع الأوّل ۱۲۶۰ هجری ظهور می کرد، نه پنجم جمادی الأولی ۱۲۶۰ هجری؟ بهائیان این فاصله ۵۸ روز [از نهم ربیع الأوّل ۱۲۶۰ هجری تا پنجم جمادی الأولی ۱۲۶۰ هجری] را چه پاسخی می دهند؟