ادعای نبوت میرزا حسینعلی بهاء

خداوند قادر و توانا این عالم را ایجاد کرد و انسان ها، حیوانات و دیگر موجودات را آفرید و با فرستادن پیامبرانی راه سعادت و خوشبختی را به آنان نشان داده و از جهل و گمراهی نجاتشان داده است. اما در این میان افرادی نیز بودند که در طول تاریخ به ناحق داعیه نبوت و پیامبری داشتند و بدون اینکه دلیل و معجزه ای بر ادعای خویش اقامه کنند، عده ای از مردم جاهل را اغفال نموده و در مدت کوتاهی به آب و نانی رسیده اند. در میان این مدعیان میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله یکی از کسانی است که ادّعای نبوت و رسالت نموده است.

مطابق تاریخ فرقه بهائی، میرزا حسینعلی مازندرانی در سال 1196 شمسی و در زمان حکومت فتحعلی شاه قاجار در تهران به دنیا آمد، پدرش میرزا عباس در دربار قاجار سمت منشی گری داشت. حسینعلی همانند دیگر فرزندان طبقه مرفه جامعه در مکتب خانه ها سواد خواندن و نوشتن آموخت. بعد از ادعای بابیت توسط علی محمد شیرازی، وی نیز بابی شده به تبلیغ از آئین باب همت گماشت. اما بعد از اعدام علی محمد باب و ترور نافرجام ناصرالدین شاه قاجار توسط بابیان، حسینعلی دستگیر و سپس از ایران به عثمانی تبعید گردید.

میرزا حسینعلی بیش از ده سال در بغداد اقامت داشت و سپس به ادرنه و بعد از آن نیز به عکا در فلسطین تبعید شد. حسینعلی زمانی که در بغداد بسر می برد، کم کم ادعاهای خویش را نزد پیروان علی محمد باب مطرح کرد که یکی از این ادعاها، رسالت الهی می باشد. میرزا حسینعلی نوری در جای جای کتابش خود را فرستاده خدا دانسته و بطور صریح ادعای بعثت می کند. وی در کتاب اقتدارات صفحه 54 در این زمینه می نویسد: «قد بعثنی الله و ارسلنی الیکم بایات بینات و اصدق ما بین ایدیکم من کتب الله و صحائفه و ما نزل فی البیان….»

ترجمه، خداوند مرا مبعوث به رسالت کرد و با آیات بینات و نشانه های روشن مرا به سوی شما فرستاده است! ابتدا باید از حسینعلی پرسید که آیات بینات و معجزات روشن شما چیست؟ با چه معجزه ای مردم ادعای شما را باور کنند؟ آیا به مردم معجزه ای نشان داده است؟ خودش اقرار کرد که من معجزه (کار خارق العده ای که دیگران از آوردن مثل آن عاجز باشند) ندارم! آیا معجزه وی کتاب های اوست؟ اگر جواب مثبت است، کدام کتاب معجزه است؟ آیا کتاب ایقان معجزه است که در اثبات دعاوی علی محمد شیرازی نوشته است؟ یا کتاب أقدس را معجزه می داند که پر از احکام ناقص و اشتباه و بعضاً مواردی که آورنده اش نیز از شرم و حیا حکمش را بیان نکرده و دارای اشتباهات فاحشی است؟

میرزا حسینعلی بهاء همانند آیات قرآن کریم ادعا می کند من آنچه را که از کتاب های آسمانی در میان شما است، تصدیق می کنم (و اصدق ما بین ایدیکم من کتب الله)؛ یکی از این کتاب هائی که در دست مردم بود، قرآن کریم می باشد. اگر میرزا قرآن کریم را تصدیق نماید، معنایش این است که آیه 40 سوره مبارکه احزاب را نیز قبول داشته و تصدیق می کند که آیه شریفه، حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را آخرین پیامبر الهی دانسته که بعد از او پیامبری نخواهد آمد. قرآن کریم در این زمینه می فرماید: «ما کان محمد أبا أحد من رجالکم و لکن رسول الله و خاتم النبیین و کان الله بکل شیئ علیما». ترجمه، حضرت محمد صلوات الله علیه و آله پدر هیچ یک از مردان شما نبوده و نیست، ولی فرستاده خدا و خاتم پیامبران است و خدا بر همه چیز آگاه است.

میرزا حسینعلی چگونه ادعای تصدیق قرآن را دارد، در حالی که این آیه قرآن را قبول ندارد که پیامبر اسلام آخرین پیامبری است که خداوند فرستاده و دین و آئین او نیز تا روز قیامت زنده و باقی خواهد ماند؟ آیا انبیائی که مبعوث به رسالت شده اند، چنین بودند که در ظاهر بگویند ما کتاب هائی که در میان شماست تصدیق می کنیم ولی یک یا چند آیه آن را قبول نداریم؟ خداوند متعال در سوره مبارکه صف آیه شریفه 6 در باره حضرت عیسی علیه السلام می فرماید: «و اذ قال عیسی ابن مریم یا بنی إسرائیل إنی رسول الله إلیکم مصدقاً لما بین یدی من التورئة و مبشرّاً برسول من بعدی إسمه أحمد». ترجمه، و هنگامی که عیسی بن مریم گفت: ای بنی اسرائیل! من فرستاده  خدا به سوی شما هستم در حالی که تصدیق کننده توراتی می باشم که قبل از من فرستاده شده، و بشارت دهنده به رسولی که بعد از من می آید و نام او احمد صلی الله علیه و آله است.

حسینعلی مازندرانی که خود را پیامبر الهی معرفی می کند، در کدام آیه شریفه قرآن یا کلام پیامبر اسلام و امامان معصوم علیهم السلام به آمدن وی بشارت داده شده است؟ غیر از این است که در آیه قرآن و احادیث پیامبر اکرم و ائمه معصومین علیهم السلام تصریح شده است که حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم آخرین پیامبر خداست و بعد از او پیامبری نخواهد آمد؟ همچنانکه مسلم بن حجاج نیشابوری (یکی از علمای اهل سنت) در صحیح مسلم جلد 2 صفحه 64 این روایت را نقل کرده که پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله و سلم فرمود: «فضلت  علی الأنبیاء بست… و ختم بی النبیون». ترجمه، خداوند متعال مرا با شش چیز بر انبیای دیگر برتری داده است که یکی از آنها ختمیت پیامبران است که بعد از من پیامبری نخواهد آمد.